Dorp nummer 9. Pastorie van Denderbelle. Diep achterin gelegen pastorie ten zuiden van de parochiekerk van Denderbelle. Ingeplant middenin de omringende pastorietuin die zich uitstrekt achter Dorp nummers 10 en 13 tot aan de Visbeek of Grote Beek. In 1572 is er al sprake van de “priesteraige” te Denderbelle. Een vermelding van het “curenhuys” in 1615 geeft aan dat het gebouw toen in slechte staat was. Volgens rekeningen werd het “pastoreel huys” van Denderbelle in 1770 gerestaureerd op kosten van de voornaamste tiendheffers, namelijk de abdij van Affligem en de abdij van Zwijveke (Dendermonde). Dezelfde tiendheffers betaalden ook in 1789 reparatiekosten aan de woning. Die hadden betrekking op plafonneerwerken, een nieuwe schouw en vloer, schilderen van schrijnwerk, bijmaken van vensters en van twee vertrekken. Ook in 1833 gebeuren nog verbouwingen. Volgens archiefstukken van 1850-1856 met bestek en kostenraming van 1852 en 1853 opgemaakt door architect De Pauw (Dendermonde), bestonden toen concrete plannen om de bestaande pastorie te voltooien of te vergroten onder meer door het toevoegen van een bovenverdieping. Haar huidig uitzicht verkreeg de pastorie uiteindelijk pas in 1864-1865 volgens plannen van 1863 gesigneerd bouwmeester Alexander Carael, Dendermonde. Het bestaande ondiepe langwerpige huis werd daarbij deels vervangen door een bakstenen dubbelhuis van vijf traveeën en twee bouwlagen op kelderverdieping, onder leien zadeldak met dakklokje. Het breedhuis in (ontpleisterde) baksteenbouw op verhoogde begane grond vertoont een bouwnaad in de voorgevel (noordzijde) rechts van de centrale deurtravee, getuigend van een gedeeltelijke vernieuwing. Deze sobere lijstgevel met rechthoekige muuropeningen bezit als enig accent de benadrukte voordeur in een neoclassicistische hardstenen omlijsting bekroond door een kruisje. De gewitte achtergevel bewaart links een grote hardstenen gedenkplaat ter herinnering aan de oprichting in 1865. Een hoge dubbele bordestrap met eenvoudige ijzeren leuning verleent toegang tot de achterdeur; buitenkeldertrap achter het luik in het front van deze pui. Een brede houten kroonlijst op klossen als gevelbeëindiging. Cijferanker 5 tegen de linker zijpuntgevel (rest van jaarankers met bouwjaar?). Rechts aanleunend verankerd, laag en ondiep dienstgebouw met bepleisterde voorgevel, vermoedelijk een aangepast overblijfsel van de vroegere pastorie (18de eeuw). Rechts ervan een zijdelings toegevoegde stal (?) onder flauw hellend pannen lessenaarsdak vertoont een getralied venster in de voorgevel en lage deurtjes met houten latei aan de achtergevelzijde. In 1901 hebben herstellingswerken plaats gevonden onder leiding van architect Goethals (Aalst).

Woning met grosso modo bewaarde binnenindeling (keuken en eetplaats nu samengevoegd). In het salon (zuidoost) een zwarte marmeren schouwmantel in neoclassicistische stijl. Aanpalende kleine spreekplaats met eenvoudige houten schouwmantel. Originele binnendeuren aan hengsels. Bepaalde elementen in de drie linker traveeën en in de laagbouw rechts kunnen nog een rest zijn van de vroegere pastorie (moerbalk, rode en blauwe tegelvloeren).
Deels ommuurde pastorietuin achter rechte oprit; toegang tussen twee vierkante bakstenen hekpijlers bekroond met bolornament op vlakke afdekking. In het verlengde van de oprit tussen de tuinmuur en de pastorie: toegang tot de achtertuin met fraai ijzeren hek en afsluiting aan vier vierkante bakstenen hekpijlers met vlakke afdekking.

Klein Gent nummer 2-4. Voormalig gemeentehuis, beschermd als monument bij MB van 12.12.2002. Pas tijdens het Frans Regime werd te Denderbelle een schepenbank geïnstalleerd. Voordien vormde Denderbelle namelijk één heerlijkheid samen met Sint-Gillis en Zwijveke. Zoals gebruikelijk op het platteland deed eerst een kamer in een herberg dienst als vergaderruimte voor de gemeenteraad, hier in herberg "De dry Koningen", later bekend als "In het gemeentehuis". Het gemeentehuis is opgericht in 1902 door de gemeente Denderbelle en herbergde aanvankelijk ook een woning met café (tot 1918). Volgens het lastenboek tekende bouwkundige Clement Sterck (Dendermonde) het ontwerp. Als vrijstaand gebouw ingeplant op een hoekperceel aan het kruispunt van de as Dorp - Klein Gent met Kramwegel en Meerskant. Na de fusie met Lebbeke in 1977 verloor het gemeentehuis zijn bestemming. In 2001 opnieuw in gebruik genomen (confer herinneringsteen in de voorgevel). Gevelrestauratie en interieurrenovatie met aanpassing van de indeling uitgevoerd naar plannen van 1999 van architect Hein Sacré (Lebbeke). Sindsdien opnieuw met publieke functie onder meer voor huwelijksplechtigheden en tentoonstellingen in de trouwzaal op de bovenverdieping; een klas van de muziekacademie is gehuisvest op de begane grond en de zolder zou tot woning voor de conciërge worden ingericht. De gevelrestauratie gebeurde met veel zin voor authenticiteit. Bij de vernieuwing van het schrijnwerk werd de ruitvormige glas-in-loodverdeling gerecupereerd. De oorspronkelijke gedenksteen met verguld opschrift vermeldt onder meer het bouwjaar 1902, de bouwmeester Cl. Sterck, de aannemer Ct. Van Langenhove evenals de namen van burgemeester, schepen, secretaris, raadsleden en oud secretaris (steen bleef niet in situ bewaard maar zou mogelijk nog worden teruggeplaatst).
Stilistisch aansluitend bij het historiserend officieel gebouwentype in neostijl dat sinds de tweede helft van de 19de eeuw in vele centra op het platteland verscheen. Opgericht met een voorgevel in neo-Vlaamse-renaissancestijl en opgetrokken uit bak- en natuursteen. Naar concept afwijkend van het gebruik om naar het voorbeeld van de oude schepenhuizen het gebouw uit te rusten met een pui of een anders monumentaal geaccentueerde centrale hoofdingang. De eigenlijke inkom is hier opgevat als een ondergeschikte aanbouw van één travee rechts opzij; deze deurtravee, met gevelsteen met opschrift "gemeentehuis" boven de rondbogige vleugeldeur, wijkt een weinig achteruit, is iets lager dan het hoofdgebouw en is afgedekt onder een vooraan afgewolfd lessenaarsdak. Naar vorm leunt het gemeentehuis enigermate aan bij de statige burgerwoning met stedelijk karakter uit de late 19de eeuw.
Hoofdvolume met een breedte van drie traveeën, afgedekt door een zadeldak tussen zijtrapgevels op schouderstukken. Symmetrische gevelordonnantie nog benadrukt door het centraal uitspringend deurrisaliet met smalle rondboogdeur, een in natuursteen uitgewerkt balkon en tuitvormig dakvenster. Typerend gebruik van kruiskozijnen in hoge vensters waarbij de dorpels tot platte banden werden doorgetrokken. Evenwichtige verhouding van de gevel met verticaliserende accenten naast horizontaliserende sokkel met geprofileerde afzaat en ander lijstwerk. Monumentaal voorkomen door de toepassing van een opvallend hogere bovenverdieping met een rijkere gevelornamentiek dan de begane grond en een blinde bovenbouw. Opmerkelijk zijn de verdiepte borstweringen met balusters; op de verdiepte rondboogvelden onder de ontlastingsbogen van de bovenvensters komen cartouches voor met vermelding van het bouwjaar:"ANNO / 1902". In het boogveld van het centrale deurvenster met balkon stelt een reliëf Sint-Martinus te paard voor die zijn mantel deelt, een verwijzing naar de patroonheilige van de parochie. Opvallend dakvenster door zijn decoratieve afwerking onder meer met bolornament op schouderstukken en een hoog tuitstuk met bekroning op fronton. Nagenoeg blinde rechterzijgevel en sobere achtergevel zonder enige ornamentiek.

Visstraat nummer 49.Voormalige brouwerij en mouterij “La Dendre”, opgericht in 1902 en bedrijvigheid stopgezet omstreeks 1925. Ter vervanging van de te klein geworden aanvankelijke gemeenteschool aan het dorpsplein (zie Dorp nr. 31) in 1927 omgevormd tot gemeenteschool van Denderbelle naar ontwerp van architect De Ruddere. Gemeenteschool opgeheven in 1976 en lokalen nu in gebruik als openbare bibliotheek.
Achterin gelegen rechthoekige bakstenen constructie twee bouwlagen onder laag hellend zadeldak. De naar de straat gerichte, negen traveeën brede voorgevel bewaart kenmerken eigen aan de industriële architectuur namelijk de verticale gevelritmiek door alternerende rechthoekige spaarvelden en lisenen. Deze laatste zijn uitgevoerd in gesinterde bakstenen en vallen tevens op door de merkwaardige radvormige verankeringen. Ruime vensters met ijzeren roedeverdeling per travee gevat in een rondboogveld; boog afgewerkt met hardstenen sluitsteen, dito imposten en bakstenen booglijst. Benedenvensters en inkompoort met I-latei. Behouden ijzeren armatuur van de vroegere schoolbel. Links een kleine en lagere vooruitspringende annex. De gemetste trap met hardstenen treden naar de vroegere klaslokalen op de bovenverdieping bewaart zijn decoratieve ijzeren trapleuning in art-decostijl.

Mottekenstraat nummer 12. Hoeve Motteken of “Het Motteken”. Omgracht semi-gesloten hoevecomplex op het einde van de straat gelegen in het landelijke zuidoosten van Denderbelle, palend aan de grens met de deelgemeente Wieze. Als omgrachte hoevesite naast de Meysbeek teruggaand op het vroegere “Hof te Meys”, als dusdanig al vermeld in 1572/1577. Een oude oorsprong van de site wordt verondersteld omwille van een mogelijke relatie met de locatie op de grensscheiding van het land van Dendermonde en het land van Aalst. Op de tiendekaart van de abdij van Zwijveke (Dendermonde) van 1737 weergegeven als hoeve met losse bestanddelen met enkelvoudige omgrachting; de onregelmatige vijfhoekige vorm is in de huidige site met walgrachten nog herkenbaar aanwezig. In de 19de eeuw is de benaming het Motteken als hoevenaam in gebruik (confer onder meer op kadastraal plan van 1817). Door huwelijk in 1825 ging de hoeve van de familie Beeckman over in handen van Van Roy. Volgens archiefsukken werd in 1858 aan Pierre Joseph Van Roy vergund om een jeneverstokerij op te richten (in 1858 gekadastreerd nieuw afzonderlijk gebouw in de zuidwestelijke erfhoek, nog vergroot in 1866). Daarnaast kwam nadien een drafrosmolen tot stand (1873 volgens kadasterarchief). De stokerij was in 1897 uitgerust met een stoommachine. In 1903 zou de stokerij volgens gegevens van het kadasterarchief omgevormd zijn tot een stoombrouwerij. Deze brouwerij werd in 1911 vergroot na de bouw van de nieuwe woning (1905). De “Brouwerij Het Motteken” van de familie Van Roy hield in 1937 op te bestaan. In 1946 werd de hoeve aangekocht door de benedictijnenabdij van Dendermonde, sindsdien uitbater van het landbouwbedrijf.

Hoevegebouwen ingeplant op de voorste helft van het omgrachte erf, dat versmalt aan de straatkant (noordwestzijde) waar zich de erftoegang bevindt. Oprit tussen afbuigend laag ijzeren hekwerk naast de voorste walgrachten. IJzeren toegangshek aan hoge vierkante hekpijlers in geblokt metselwerk (bak- en hardsteen) met ijzeren ornament als bekroning op de afdekplaat. In de rechter pijler uitgespaarde kleine rechthoekige beeldnis met beeldje van zittende gekroonde Onze-Lieve-Vrouw met Kind. IJzeren omlijsting met letter M in de sierlijke bekroning en in het traliewerk verwerkt wapen van de Sint-Pieters- en Paulusabdij van de benedictijnen te Dendermonde (twee gekruiste sleutels en een zwaard).
Het voormalige brouwershuis (1905), ingeplant vooraan op het erf valt ook sterk op door het dominante volume en de karaktervolle voorgevel. De woning is opgevat als een vrijstaand burgerhuis met voortuin en aan de achterkant aansluitende bedrijfsgebouwen. Dubbelhuis in baksteenbouw van twee bouwlagen en drie traveeën onder schilddak (zwarte mechanische pannen) met ijzeren bekroningen op de nokuiteinden. Voorgevel in eclectisch getinte stijl met neoclassicistische elementen, uitgevoerd met knipvoegen en verrijkt met hardsteen. Lijstgevel op hoge sokkel deels in breuksteen verband en horizontaal nog geleed door platte banden en lijsten. Verhoogde begane grond geopend met brede vensters onder I-latei. Benadrukte centrale deurtravee waarvan de dubbele deur met trap gevat is in geprofileerde omlijsting op postamenten. Sculpturaal fraai bewerkte deur. Bogen met bewerkte sluitsteen. Omlopende getande kroonlijst, gekornist boven de deels uitspringende deurtravee. Het lagere achterhuis onder haaks zadeldak vertoont aan de tuinzijde (west) twee spitsbogige bovenvensters. In de gegraveerde beglazing van de veranda aan de erfzijde komen verwijzingen voor naar de vroegere brouwerij Van Roy: initialen VR met brouwersattribuut (moutvork) in cartouche en op ton met Bacchus.
Interieur bewaart vele elementen van zijn oorspronkelijke aankleding zoals diverse tapijttegelvloeren, marmeren schouwmantels en verfijnde plafondornamentiek.
Rondom de verharde onregelmatige vierhoekige binnenplaats gelegen hoevegebouwen.
Ten zuidwesten, zijdelings palend aan het achterhuis van het brouwershuis: het oude vroegere boerenhuis van de hoeve. Bakstenen breedhuis van één bouwlaag en vijf traveeën onder pannen zadeldak. De gewitte erfgevel op gepikte plint en met opvallend, groen geschilderd houtwerk, bewaart twee getraliede vensters in houten kozijn met luikduimen; voordeur eveneens met houten latei en decoratieve tracering in het bovenlicht. Houten dakzool op uitgesneden consoles. Bepaalde bouwelementen (verankeringen met krul, moerbalkconsoles, console van een geveltop) wijzen er op dat het minstens sinds begin 19de eeuw bestaande huis een oudere oorsprong kende. Lagere haakse vergroting aan de achterzijde (1858 volgens kadasterachief) met blinde lunetten en een paar kleine rondboogvensters. In de zuidhoek van het erf: voormalige brouwerijgebouwen met rest van de aanvankelijke stokerij. Landelijk bakstenen industrieel gebouwencomplex onder drie pannen zadeldaken, een uitbreiding voornamelijk uit begin 20ste eeuw van het vroegere stokerijgebouw (1858,1866), te lokaliseren in de lage vleugel in het zuidwesten (huidige varkensstallen) met gewitte erfgevel; nog herkenbaar aan de ronde bakstenen schoorsteen met hoge vierkante aanzet en de houten lateien. Het hoogste onderdeel van de brouwerijgebouwen bewaart zijn vierkant aanzettende schoorsteen met korte ronde schoorsteenpijp boven de daknok. Binnenin gewijzigde gebouwen bij de omvorming in veebedrijf.
Ten oosten en noordoosten: brede dwarsschuur en haaks aanpalende lagere L-vormige stalvleugel, gekenmerkt door hun traditioneel gewitte erfgevels, gepikte plint, groen geschilderd houtwerk en rode pannen zadeldaken. Behouden schuurgebinte met inscriptie waaronder onvolledig jaartal 176(?). Houten zolderluik van koeienstallen bekroond door windwijzer met twee figuurtjes die een ton dragen (verwijzing naar de vroegere brouwerij). De jongere kortste vleugel met paardenstallen (uitbreiding van 1873 volgens kadasterarchief) valt op door het verzorgde houtwerk van het overstekende dak met uitgesneden consoles, schoren, en de afwerking van de hout beklede puntgeveltop. Gevelanker met jaartal 1770 afkomstig van ergens anders.

De roots van Marc liggen in Sint-Gillis-Waas, in het hart van het Waasland, een streek die bol staat van de sagen. In de twaalfde eeuw veranderde een van de zonen van Vrouwe Marie, die gehuwd was met Hendrik Van der Most, zijn naam in Van der Berckmost. Een most verwijst naar een stuk braakliggende akker waar turf gewonnen werd. Van der Berckmost, later verbasterd tot Verberckmoes, verwijst dus naar een moer of most waar berken groeiden. Vandaag herinnert de Vrouw-Mariastraat in Sint-Niklaas nog aan Vrouwe Maria, het is de weg die van Sint-Gillis naar Sint-Niklaas loopt.
In de sage van ‘Van den Vos Reynaerde’ staat in regels 2660-2661 te lezen:

Dit verwijst naar de oorsprongsnaam van Marc. Het idee om een vos in ons logo te verwerken vindt hier zijn basis.

We beslisten dan ook om met het concept van de vos naar een professionele ontwerper te stappen. Andries De Winter, van het webdesignbureau ENDREECE, kwam met ons logo aandraven. Het rebelse vosje viel bij ons, maar ook bij anderen, direct in de smaak. Het siert nu onze etiketten, viltjes, glazen en heel wat andere items.